3-3-4- آفریقا……………………………………………………………………………………………….
4-3-4- آسیا………………………………………………………………………………………………..
5-3-4- سازمان همکاری اسلامی………………………………………………………………………
4-4- نقش مجمع عمومی سازمان ملل در تدوین و توسعه حقوق بشر دوستانه بین المللی…..
1-4-4- نقش سازمان ملل در توسعه و تحول حقوق بشر دوستانه…………………………………
2-4-4- فعالیت های مجمع عمومی در عرصه حقوق بشر دوستانه………………………………..
5-4- نقش سازمان ملل در تدوین و توسعه حقوق بین الملل کیفری………………………………
1-5-4- اقدامات مجمع عمومی………………………………………………………………………….
2-5-4- دستاوردهای اقدامات مجمع عمومی………………………………………………………….
6-4- هنجارسازی در حوزه مسئولیت حمایت………………………………………………………….
7-4- هنجارسازی و نظم نوین اقتصادی بین المللی………………………………………………….
1-7-4- ویژگی های نظم نوین…………………………………………………………………………..
2-7-4- دستیابی به اهداف نظم نوین………………………………………………………………….
8-4- سازمان ملل و هنجارسازی در حوزه مبارزه با تروریسم……………………………………….
1-8-4- مباحث و اقدامات مجمع عمومی درباره تروریسم……………………………………………
2-8-4- هنجارهای ضد تروریستی مجمع عمومی…………………………………………………….
9-4- نقش مجمع عمومی در توسعه هنجارها و قواعد خلع سلاح و کنترل تسلیحات……………
1-9-4- مفهوم شناسی خلع سلاح و کنترل تسلیحات از منظر حقوقی……………………………
2-9-4- سازوکارهای خلع سلاح در سازمان ملل……………………………………………………..
نتیجه گیری………………………………………………………………………………………………..
فهرست مطالب…………………………………………………………………………………………..
چکیده:
دیپلماسی چند جانبه» دانش و هنر به کارگیری دیپلماسی در محیط های چندجانبه است. در دوران پس از جنگ سرد، ضرورت مقابله با مشکلات و تهدیداتی که جامعه جهانی را با چالش های جدی مواجه ساخته و حل و فصل آنها از عهده تک تک کشورها خارج است، اهمیت دیپلماسی چندجانبه را افزایش داده است. نهادهای چندجانبه معروفترین و بارزترین نمونه سازو کار دیپلماسی چندجانبه هستند. دولتها به دلیل ناکارآمدی راه حل های یکجانبه، جلوگیری از یک جانبه گرایی دیگران و کسب مشروعیت به چندجانبه گرایی، و نهادهای چندجانبه روی می آورند. این نهادها ضمن تولید مشروعیت و شناسایی بین المللی برای دولتها، امکان مناسبی جهت تعامل میان کشورها فراهم کرده و همزمان زمینه را برای تعدیل قدرت دولت های بزرگتر و افزایش نسبی نفوذ کشورهای کوچکتر فراهم می کنند. نهادهای چندجانبه در کنار کارکردهای فراگیر فوق الذکر، کارکردهای تخصصی نیز دارند که یکی از مهم ترین آنها «هنجارسازی» می باشد.
هنجارسازی به معنای تدوین، تبیین، و اعلام روشها و هنجارهای قابل قبول برای جامعه بین المللی به صورت صریح یا ضمنی است. هنجارهای ایجاد شده مبنای استنادات حقوقی و سیاسی در آینده قرار می گیرند و در موارد متعددی این هنجارها به قانون نیز تبدیل می شوند. در پایان نامه حاضر در پاسخ به این سئوالات که هنجارسازی نهادهای چندجانبه با چه روش هایی تحقق می یابد و اصولاً مهم ترین برآیند و پیامد هنجارسازی چه می باشد چنین استدلال شده است که هنجارسازی نهادهای چندجانبه با روشها و سازوکارهایی مثل صدور بیانیه، گزارش ها، قطعنامه ها و اعلامیه های مختلف تحقق می یابد. مهم ترین برآیند و پیامد هنجارسازی نیز (در کنار قانون سازی) کمک به تدوین و توسعه حقوق بین المللی می باشد.
مقدمه:
درباره جایگاه، نقش و کارکرد نهادهای چندجانبه و سازمان های بین المللی در جامعه و نظام بین المللی دیدگاه های مختلفی ارائه شده است برخی از نظریه پردازان (مثل نظریه پردازان لیبرال) بر این باورند که سازمان های بین المللی همانند دولت های ملی نقش برجسته و مهمی در جامعه بین المللی ایفا می کنند و به عنوان بازیگرانی مستقل و مقتدر عمل می نمایند. گروهی دیگر از نظریه پردازان (مثل رئالیستها) چندان به نقش و جایگاه نهادهای چندجانبه و سازمان های بین المللی
این مطلب را هم بخوانید :
دانلود پایان نامه درباره مزد ساعتی - کاوشگران جوان
اعتقاد ندارند. آنها بر این باورند که سازمانها و نهادهای یاد شده ساخته و پرداخته و alat دست دولت های ملی می باشند که در راستای اهداف و منافع دولتها شکل گرفته و دولتها به راحتی می توانند آنها را منحل نمایند. در میانه این دو دیدگاه افراط و تفریطی دیدگاه سومی نیز وجود دارد که بر این باورست که هر چند نهادهای چندجانبه توسط دولت ها تاسیس می شوند ولی این نهادها به تدریج جایگاه و هویت مستقلی برای خود کسب کرده و البته در مواردی در مرتبه و جایگاهی پایین تر از دولتها و در مواردی نیز همسان و حتی بالاتر از دولتها نقش ایفا می کنند.
تاملی در روند تاریخی شکل گیری و نیز عملکرد نهادهای چندجانبه درستی دیدگاه سوم را ثابت می کند. اصولاً در قرن نوزدهم میلای نهادهای چندجانبه و سازمان های بین المللی نقش و جایگاهی در سیاست و حقوق بین الملل نداشتند. بازیگران اصلی جامعه بین المللی دولت های ملی با ویژگی های خاص خودشان بودند که در چارچوب نظم و ستفالیایی شکل گرفته از سال 1648 (امضای عهدنامه وستفالی) رفتار و اقدام می کردند. در این سده تعداد سازمان های بین المللی بسیار محدود و مربوط به برخی حوزه های تخصصی بود. اصولاً نهضت سازمان سازی و رشد قارچ گونه این سازمان ها و نهادها پدیده و تحولی مربوط به قرن