4-3- ارتفاع بوته 57

4-4- عرض برگ پرچم 59

4-5- طول برگ پرچم 62

4-6- تعداد پنجه در هر کپه 63

4-7- تعداد پنجههای بارور در هر کپه 65

4-8- کاه و کلش 67

4-9- شاخص برداشت 73

4-10- بهروری آب 73

4-11- ویژگیهای کیفی برنج 75

4-11-1-  میزان آهن اندامهای هوایی 75

4-11-2-  میزان پروتئین دانه 76

4-11-3- میزان پرولین برگ 76

4-11-4- کلروفیلa 78

4-11-5- کلروفیلb 79

4-11-6- کلروفیل کل 80

نتیجه گیری 86

پیشنهادها 87

فهرست منابع 88

چكیده

به منظور بررسی اثرات دور آبیاری و ماده ضد تنش کراپ کاندیشنر بر عملکرد شلتوک، اجزای عملکرد و شاخص برداشت دو رقم برنج چمپای محلی دهدشت و چمپای پاکوتاه، آزمایشی به صورت اسپلیت فاکتوریل در قالب طرح بلوک­های کامل تصادفی با سه تکرار در سال زراعی 1391 در منطقه­ی دهدشت اجرا گردید. آبیاری به عنوان فاکتور اصلی در 3 سطح (غرقاب دائم، آبیاری غرقابی تناوبی شامل اشباع کامل خاک 5 روز پس از محو شدن کامل آب از سطح زمین و غرقاب 10 روز پس از محو شدن کامل آب از سطح زمین)، سطوح فاکتوریل شامل دو رقم (ارقام چمپای پاکوتاه و چمپای محلی) و محلول­پاشی در دو سطح ( آب خالص، محلول­پاشی کراپ کاندیشنر در دو مرحله اوایل ساقه رفتن و خوشه­دهی) در کرت فرعی انجام شد. نتایج تحقیق نشان داد که اثر دور آبیاری، رقم، محلول­پاشی و برهمکنش آنها بر عملکرد شلتوک در سطح 1 ٪ معنی­دارشد، بطوری­که آبیاری غرقابی تا اشباع کامل خاک و سپس 10 روز پس از محو شدن کامل آب از سطح زمین باعث کاهش 22/27 و 71/44 درصدی عملکرد شلتوک به ترتیب در رقم­های چمپای پاکوتاه و چمپای محلی و باعث افزایش 6/47  و 58/65 درصدی میزان پرولین برگ به ترتیب در رقم­های چمپای محلی و چمپای پاکوتاه گردید. نتایج این آزمایش نشان داد که رقم چمپای پاکوتاه در شرایط تنش رطوبتی و بدون تنش رطوبتی از لحاظ عملکرد شلتوک و اجزای عملکرد شلتوک (تعداد خوشه­چه، تعداد خوشه در بوته، تعداد دانه پر در خوشه و وزن صد دانه) از رقم چمپای محلی برتر بود. همچنین نتایج نشان داد که محلول­پاشی کراپ کاندیشنر در شرایط تنش رطوبتی باعث افزایش عملکرد و اجزای عملکرد شلتوک در هر دو رقم گردید. بین تیمارهای برهمکنش رقم و آبیاری، تیمار غرقابی و رقم چمپای پاکوتاه با میانگین 36/1 کیلوگرم بر مترمکعب بهره­وری آّب و برهمکنش آبیاری 5 روز پس از محو شدن آب از سطح زمین و رقم چمپای پاکوتاه با میانگین 35/1 کیلوگرم بر مترمکعب بهره­وری آّب از لحاظ آماری تفاوت معنی­داری وجود نداشت و با توجه به این نتیجه و میزان مساوی آب ورودی به کرت­ها و صرفه­جویی 10% آب مصرفی در تیمار آبیاری 5 روز پس از محو شدن آب از سطح زمین نسبت به تیمار غرقابی در هر دو رقم می­توان گفت بهترین دور آبیاری، آبیاری غرقابی تا اشباع کامل خاک 5 روز پس از محو شدن کامل آب از سطح زمین می­باشد.

کلمات کلیدی: آبیاری، کراپ کاندیشنر، عملکرد، برنج

مقدمه

برنج (Oryza  sativa) نقش مهمی در تغذیه نیمی از مردم جهان دارد که بیشتر آنها در کشورهای در حال توسعه زندگی می کنند.این محصول یک سوم سطح زیر کشت غلات را اشغال کرده است و تامین کننده 25 تا 60 در صد کالری 7/2 میلیارد نفر از جمعیت جهان می باشد. بیش از 90 در صد برنج دنیا در آسیا تو لید و مصرف می شود (تقی زاده و همکاران، 1387).

با توجه وسعت کشور ایران که حدود 165میلیون هکتار می باشد 16 میلیون هکتار آن را زمینهای زراعی تشکیل می دهند که از این مقدار حدود 11 میلیون هکتار در زیر کشت قرار دارند و بقیه بصورت آیش هستند. با توجه به اینکه برنج در بین کلیه محصولات زراعی بالاترین ارزش نا خالص را داراست و همچنین در آمد بیشتری نسبت به سایر محصولات دارد لذا کشاورزان به زراعت این محصول رو می آورند. در مناطقی مانند  استان  گیلان  و مازندران که شرایط اقلیمی و اکولوژیکی مناسبی برای کشت برنج دارد، کشت این گیاه بسیار رایج می با شد . در ایران قدیم زراعت برنج از سالیان خیلی دور بخصوص در بابل و شوش معمول بوده و امروزه رواج بیشتری یافته است (تقی زاده و همکاران، 1387).

سابقه کشت برنج در ایران به حدود 400 سال قبل از میلاد بوده و تاریخ کشاورزی نمایانگر آن است که در زمان  هخامنشیان  در ایران زراعت می شده و در دوره اشکانیان در گیلان و مازندران و خراسان زراعت آن معمول بوده و در دوران ساسانیان نیز در قسمتی از ایران مانند کاشمر و تاشکند برنج زارهای وسیعی وجود داشته است.

برنج پس ازگندم بیشترین سطح اراضی کشاورزی را در جهان به خود اختصاص داده است. در تولید محصول برنج آبیاری یکی از مهم ترین عوامل موثر می باشد. در حال حاضر روش آبیاری مورد استفاده برای این گیاه در کشور روش استغراقی یا غرقابی می باشد که استفاده از این روش موجب مصرف آب به مقدار بیش از حد مورد لزوم و پایین بودن میزان عملکرد به ازای هر واحد آب مصرفی می گردد.

برنج گیاهی است که نسبت به دیگر گیاهان تحت آبیاری بیشترین سطح زیر کشت را دارا است. بیش از 80 در صد منابع آب شیرین در قاره آسیا برای اهداف کشاورزی مورد استفاده قرار می گیرد که نیمی از کل این آب صرف تولید  برنج می شود. در ایران نیز کشاورزی بزرگترین متقاضی آب است بطوریکه حدود 93 درصد از آب قابل استحصال سالانه در این بخش استفاده می شود لذا لازم است که توجه ویژه ای به نحوه بکار گیری این منابع و برنامه ریزی دقیقی برای استفاده بهینه از منابع آبی موجود ولی محدود برای کشت پایدار صورت گیرد.  همانطور که ذکر شد نیاز آبی برنج از سایر غلات بیشتر است و مقدار آن تابع عوامل متعدد نظیر رقم و اقلیم و حتی نوع کشت است. کمبود منابع آبی و پایین بودن راندمان آبیاری در مزارع برنج لزوم استفاده بهینه و افزایش بهره وری از منابع موجود را می طلبد (حیدری­شریف­آباد، 1383).

این مطلب را هم بخوانید :

روش مرسوم آبیاری برنج در مناطق برنج خیز ایران غرقاب دائم با ارتفاع مناسب در تمامی طول فصل رویشی است. محیط رشد برنج به دلیل نیاز آبی فراوان، آن را از دیگر نباتات متمایز می سازد بطوریکه علاوه بر آبیاری در مرحله داشت، مقدار قابل توجهی از آب آبیاری قبل از نشاکاری جهت تهیه  و آماده سازی زمین و غرقاب نمودن آن و علاوه بر آن مقدار قابل توجهی نیز در طول دوره رشد محصول بطور مستمر به صورت نفوذ عمقی مصرف می شود. بنابراین لازمه کشت آن  مدیریت  صحیح آبیاری می باشد چرا که کمبود آب در  شرایط  فعلی و بحران آینده آب  در  ایران واقعیت انکار ناپذیری می باشد که تنها با اتخاذ تمهیداتی بر پایه یافته های علمی قابل کنترل خواهد بود .

آینده تولید برنج به فعالیت ها و اتخاذ وگسترش استراتژی هایی بستگی دارد که آب را در برنامه ریزی های آبیاری بطور موثری استفاده نماید. این چنین استراتژِی ها و فعالیت ها یی برای دیگر قسمت های جهان نیاز مهم است. فعالیتهای اجرایی برای تامین آب در ایران دارای سابقه طولانی است که وجود سدها و شبکه آبیاری در شالیزارهای کشور موید این  نکته می باشد بنابراین به نظر می رسد  استفاده بهینه  از آب در کشوری  چون ایران که از نظر اقلیمی دارای وضعیت خشک تا نیمه خشک است از اهمیت بخصوصی در گسترش و توسعه فعالیتهای کشاورزی بر خوردار است.

بحران کمبود آب توجه صاحب نظران موسسه برنج ((IRRI را به خود معطوف نموده  است. بحرانی که از افزایش روز افزون تقاضا برای آب در بخش های مصارف شهری و صنعت ناشی میشود. همانند این منطقه در سایر مناطق نیز اصولا در چرخه مصرف آب، به کشاورزی نقش درجه سوم در تامین آب داده شده و برنج به عنوان گیاه پر مصرف بیشترین ضرر را خواهد دید (حیدری­شریف­آباد، 1383).

دکتر” بومن” عقیده دارد که در آینده کشاورزان باید عملکرد را بر اساس محصول بدست آمده برنج به ازای کیلوگرم واحد آب مصرف شده محاسبه نمایند و اگر بتوانیم کشاورزان را مجبور به ذخیره آب نماییم افزایش عملکرد در واحد سطح کم خواهد شد و اگر کشاورزان مجبور به پرداخت بهای آب باشند ناچاراً راندمان کاربرد آب را در زمین های خود اندازه گیری خواهند کرد.