آن را به عنوان ماهی اهلی به شمار آورد. ماهی کپور نسبت به اعمال مختلف مانند برداشت محصول، رقم بندی بر حسب اندازه، نقل و انتقال و غیره و نیز نسبت به تغییرات درجه حرارت و میزان اکسیژن بسیار مقاوم است. این ماهی از میزان پرورش بسیار بالایی برخوردار بوده و علیرغم مقاومت نسبتاً بالا, عوامل استرس زا و بیماری های متعدد پرورش این گونه را تهدید نموده که سبب شده گونه مذکور مورد توجه قرار بگیرد(پیغان و همکاران، 1384).

اخیراً استفاده از محرک های ایمنی در ماهی های پرورشی جهت افزایش فعالیت مکانیسم های دفاع غیر اختصاصی و ایجاد مقاومت در مقابل بیماری ها رایج شده

 است و این محرک های ایمنی جایگزین مناسبی برای آنتی بیوتیک ها معرفی شده اند. استفاده از آنتی بیوتیک ها از جهات مختلف تهدیدی برای انسان و محیط زیست می‌باشد. افزایش تعداد باکتری های مقاوم نسبت به آنتی بیوتیک ها، تخریب و تهدید محیط زیست بویژه در مواقعی که آنتی بیوتیک به آبهای سطحی راه یابد و عوارض جانبی این داروها بر بدن ماهی از جدی ترین تهدیدات استفاده از آنتی بیوتیک ها می‌باشند(Jian & Wu, 2003; Karatas et al., 2003; Citarasu et al., 2006; Kunttu et al., 2009).

ماهی ها از نظر تكاملی نسبت به حیوانات خونگرم، ابتدایی تر بوده و تكامل كمتری دارند، سیستم ایمنی آنها نیز ابتدایی بوده و ایمنی ذاتی یا غیر اختصاصی نسبت به

این مطلب را هم بخوانید :

http://vnsharing.site/forum/member.php?u=2030993

 ایمنی اختصاصی نقش بیشتری در محافظت ماهی