4-1-3 یافتههای تحقیق مربوط به سوال سوم تحقیق 93
4-1-4 یافتههای تحقیق مربوط به سوال چهارم تحقیق 94
4-1-5 یافتههای تحقیق مربوط به سوال پنجم تحقیق 95
4-2 پیشنهادات بر اساس یافتههای تحقیق 96
4-3 محدودیتهای تحقیق 98
ضمائم 100
منابع و مآخذ 102
چکیده
پژوهش حاضر نگاهی انسان دوستانه با توجه به رعایت موازین حقوق به مجازات شایع جامعۀ امروزی ما (حبس) دارد. در ابتدای آن ضمن آشنایی با این مجازات، تاریخچه و اهداف این مجازات، با نقش این مجازات در پیشگیری از وقوع جرم و نقش جرم زایی این مجازات آشنا میگردیم. سپس با برخی جنبههای انسانی مجازات حبس شامل تفکیک و طبقه بندی، تغذیه و غذای مصرفی، اشتغال و حرفه آموزی، امور آموزشی، تفریحی، ورزشی و بهداشتی زندانیان آشنا شده و به بررسی و تطبیق این حقوق در حداقل قواعد رفتاری سازمان ملل متحد و آیین نامۀ فعلی سازمان زندانها پرداخته و عملکرد سازمان زندانها در اردوگاه مرکزی اصفهان در رابطه با حقوق یاد شده مورد نقد و بررسی قرار میگیرد.
مطالعه حاضر، به لحاظ اجرا از نوع پیمایشی، به لحاظ معیار زمان، مقطعی، به لحاظ معیار کاربرد، کاربردی و به لحاظ معیار ژرفایی، پهنانگر است. ضمن اینکه برای تدوین چارچوب نظری تحقیق و مروری بر تحقیقات پیشین از روش کتابخانهای (اسنادی) نیز بهره گرفته شده است.
نتایج این تحقیق در پرتوی تجزیه و تحلیل نهایی سوالات اصلی و فرعی، حاکی از آن است عوامل مورد نظر که در سوالات اصلی تحقیق شامل جنسیت، سن، عامل جغرافیا، بیکاری و وضعیت اقتصادی، زمینههای فرهنگی و اعتیاد به مواد مخدر و دخانی در ارتکاب مجرمین به حمل و استعمال مواد مخدر تأثیر دارند. البته میزان تأثیر گذاری هر کدام مؤلفه ها متفاوت میباشد.
بنابراین میتوان راهکارهایی را به عنوان عوامل کاهش حمل و استعمال مواد مخدر پیشنهاد داد.
– از بین بردن فقر و تنگدستی
– مبارزه با اعتیاد و مواد مخدر
– ایجاد محیطهای مناسب ورزشی، علمی و…
– مشاوره و مصاحبه با روانشناسان و جامعه شناسان به عبارتی استفاده از متخصصین امر
– برنامههای تلویزیونی مناسب و مفید
واژگان کلیدی: جرم، اردوگاه کار درمانی، مواد مخدر و اصفهان.
مقدمه
یافتن پاسخی مناسب،کارآمد و موثر در برابر جرایم ارتکابی افراد بزهکار، همواره یکی از دغدغههای اصلی بشر بوده است. مروری بر تاریخ کیفرها نشان میدهد که انسانها در این زمینه تجربههای متنوع، گسترده و گاه وحشتناکی را پشت سر نهادهاند. اما امروزه از بسیاری از کیفرهای کهن که روزگاری رواج داشتهاند تنها نامی باقی مانده است. برخی از این گونه کیفرها که هنوز در پارهای از نظامهای کیفری کاربرد دارند، در پرتو کیفری که از چند قرن پیش به این سو، سیطرۀ خود را به عنوان گستردهترین و رایجترین شکل سازماندهی بزهکاران، بر نظامهای عدالت کیفری اکثر کشورهای جهان گسترانیده است، تا حدود زیادی رنگ باختهاند. یکی از بحث برانگیزترین مجازاتها در حال حاضر مجازات زندان است. علیرغم انتقاداتی که از اواخر قرن نوزدهم نسبت به سیستم زندانبانی و شرایط نامناسب زندانها در کشورهای مختلف ابراز میشده است، حبس کردن هنوز معمولترین مجازات برای مرتکبان جرایم سنگین در سراسر دنیاست، به طوری که شاید نتوان یک سیاست کیفری بدون زندان را در ذهن مجسم نمود. بدین ترتیب با درک این نکته که شعار حذف کامل زندانها و استفاده از مجازاتها جایگزین نمیتواند در شرایط فعلی واقعگرایانه باشد، تلاشهای انجام شده از سوی دولتها، سازمانهای بینالمللی و سازمانهای غیر دولتی مرتبط، معطوف به اصلاح وضع موجود برای
برخورداری از یک نظام زندانبانی بهتر و کارآمدتر بوده است. منظور از این تلاشها، از یک سو انسانیتر کردن شرایط زندانها است.
توجه به این امر که از میان خیل عظیم جمعیت کیفری زندانها، برخی زندانیان کسانی هستند که به خاطر جرایم سنگین محکوم به گذراندن تمامی عمر خود در زندان شدهاند و برخی از آنها کسانی هستند که به خاطر تخلفی نه چندان مهم، چند ماهی را در آنجا سپری خواهند کرد. برخی، مهمان دائمی زندان به حساب میآیند که پس از چندین مرتبه رهایی، دوباره گرفتار جرم شده و راهی زندان گردیدهاند و برخی دیگر افرادی هستند که از سر تقدیر و به دلایلی همچون بدهی مالی و… سر از زندان در آوردهاند و مهمتر از همه برخی از آنها کسانی محسوب میشوند که تنها بر اساس اتهامی که به آنها وارد شده است و گاه میتواند نتیجه سوءتفاهم یا دسیسه چینی دیگران بوده باشد در زندان به سر میبرند و چه بسا که بی گناهی آنان نیز پس از مدتی اثبات گردد و از محیط زندان رهایی یابند، امری در خور توجه و تأمل میباشد. به عبارت دیگر امروزه زندانی را فرد منفور و مطرودی که باید در سیاه چالههای تاریک و نمور به دور از اجتماع نگهداری شده و با تحمل درد، رنج، خفت و حقارت، کفارۀ گناه و رفتار ضد اجتماعی خود را بپردازد نمیدانند. برعکس، او را انسانی میدانند که هر چند، مثل هر بشر جایزالخطای دیگر، مرتکب رفتار نادرستی شده، لیکن، مانند همه انسانها، مستحق برخورداری از رفتای انسانی در حین تحمل مجازات و نیز قادر به اصلاح و باز اجتماعی شدن است. به عبارت دیگر، زندانهای ایران اهمیت مضاعف مییابد. اولاً از این رو که وجود شرایط غیر انسانی در زندانها با اهداف بشر دوستانه اسلام و کرامت ذاتی که انسانها در این آیین الهی از آن برخوردارند در تعارض است و ثانیاً از آن جهت که حبس گرایی مفرط در قوانینی مثل قانون تعزیرات 1375 و عدم تمایل قضات به استفاده از نهادهایی چون تعلیق و تخفیف مجازات،زندانهای ایران را مملو از تعداد قابل توجهی از افرادی چون بدهکاران مالی، مرتکبان جرایم غیر عمدی، صادر کنندگان بی تقصیر چکهای بلامحل و نظایر آنها کرده که این افراد را نمیتوان به مفهوم واقعی کلمه جنایتکار و مستحق تحمل حبسهایی با شرایط سخت دانست.
سمت و سوی دیگر تلاشهای انجام شده طی سالیان اخیر در کشورهای مختلف نیل به اهداف ارعابی و اصلاحی مجازات حبس بوده است، سیستم زندانبانی که تأثیری در اصلاح محبوسین نداشته بلکه آنها را حرفهایتر از گذشته از زندان خارج میسازد و نقش ارعابی آن در باز داشتن زندانیان و سایر افراد جامعه کم رنگ است، نمیتواند یک سیستم موفق و افتخار آمیز باشد.
فصل اول : کلیات تحقیق
زندان و تأثیر آن در بزهکاری
1-1 بیان مسأله
علی رغم نظریات موافق و مخالفی که در خصوص مجازات سلب آزادی بشر ( حبس ) ارائه شده است امروزه استفاده از این مجازات در تمام نظامهای کیفری رواج دارد و شاید حذف آن از زرادخانههای کیفری در حال حاضر نه ممکن و نه منطقی باشد.
تأمل در آمار یکصد و هشتاد هزار نفری زندانیان در ایران و مجموعه سازمانهای گسترده، بودجه و امکاناتی که برای نگهداری، اصلاح و تربیت، باز پروری و همچنین در برخی موارد ارائه خدمات مراقبت بعد از خروج به این جمعیت گسترده صرف میگردد، اهمیت این موضوع و لزوم توجه بیشتر به جنبههای مختلف این مجازات را بیشتر نمایان میسازد.
بی تردید تفاوتهای بسیاری میان این افراد در نوع جرم ارتکابی و نوع اتهام و مکانی که در بند آن هستند وجود دارد. برخی از این جمعیت یکصد و هشتاد هزار نفری در مراکزی نگهداری میشوند که از مکانهای مناسب و از امکانات رفاهی مطلوب، کارکنان آموزش دیده و مبتنی بر برنامههای اصلاحی و تربیتی برخوردار میباشند و برخی دیگر از مکانهایی فاقد شرایط مطلوب، که زندانیان پس از ورود به آن در معرض انواع آسیبها، بیماریها، تهدیدها و سوء استفادهها قرارمی گیرند، که در مواردی این امر میتواند توسط خود زندانیان صورت پذیرد. اما علی رغم تفاوتی که میان اینگونه زندانیان و مکانهای نگهداری آنان به عنوان زندان وجود دارد، یک چیز در میان همۀ آنها مشترک است. تک تک آنها زندانانی محسوب شده و مکانی که در آن به سر میبرند صرف نظر از اسمهای مختلف در نظر گرفته شده برای آنها زندان محسوب میگردد. حال آنچه که به عنوان زندان از آن نام میبرند و لاجرم افراد در بند آنرا، خواه کوتاه و خواه بلند مدت و خواه به عنوان بازداشت و خواه به عنوان مجازات، زندانی مینامند و در خور تدبر و تأمل میباشد. به راستی هدف ما از اجرای مجازات زندان چیست؟ اجرای مجازات زندان چه تأثیری بر زندانی، خانوادۀ وی و اجتماع دارد؟ آیا در بند کشیدن و محصور نمودن جسم زندانی به معنای در بند کشیدن تمامی حقوق اساسی زندانی است؟ آیا سلب آزادی فرد به معنای سلب سایر حقوق وی میباشد؟
در تحقیق حاضر که از دو بخش تشکیل گردیده بخش اول به تبیین زندان و جایگاه آن در حقوق کیفری اختصاص یافته و سعی گردیده پاسخی شایسته نیز در لابه لای مباحث به این سئوالات داده شود. در بخش دوم حقوق زندانیان در ایران و عملکرد سازمان زندانها در زندان مرکزی اصفهان مورد بررسی قرار گرفته است.
1-2 اهمیت تحقیق
با پذیرش مجازات زندان به عنوان یک مجازات مهم در نظام عدالت کیفری که با در بند کشیدن آزادی فرد، نقش خود را به عنوان یک کیفر در برابر جرم ارتکابی این فرد نشان میدهد، این سئوال مطرح میگردد که آیا هدف ما از اجرای این مجازات، سلب تمام حقوق این فرد بوده است؟ و آیا این حبس باعث سلب سایر حقوق فرد زندانی نمیگردد؟ و سئوال مهمتر نهاد زندان باید چگونه باشد تا ضمن برخورداری از کارآمدی لازم به عنوان یک کیفر،حقوق اساسی زندانیان را نیز تا حد مطلوب رعایت نماید؟
درک جنبۀ انسانی و حقوق بشری حبس امری بسیار ساده و نیاز به فلسفه بافی و استدلالهای گوناگون ندارد.کافی است هر کس چشم خود را در لحظهای فرو بندد و با خود بیاندیشد که اگر هرآینه روزی از سر تقدیر، و به هر دلیلی سر از زندان در آورد چه انتظاری از این نهاد میتواند داشته باشد و متوقع چه راهکارهایی خواهد بود که در عین حال که وی را متوجه و ملزم به جبران خطای خود نماید به گونهای کافی در برابر مخاطرات احتمالی که منجر به تباهی و نابودیاش میگردد محافظت نماید.
متأسفانه علی رغم آفتها و مخاطرات گوناگون تعریف شده برای مجازات حبس و لزوم استفاده از این مجازات به عنوان آخرین راه حل، روز به روز شاهد افزایش تعداد زندانیان در سراسر جهان و کشور خودمان میباشیم. در کشور ما با توجه به تورم قوانین کیفری و استفاده از اهرم مجازات حبس به عنوان یک مجازات اصلی حتی در مورد تخلفات نه چندان مهم چون بدهی مالی، ارتکاب جرایم غیر عمد و…، آفات و مضرات زندان و تأثیر نامطلوب آن بر فرد زندانی، خانوادۀ او و کل جامعه، توجه بیشتر به حقوق اساسی زندانیان، را ضروری می کند. متأسفانه عموم مردم جامعه نه تنها از شرایط بد زندانها مشکلات و آفات زندان،متأثر و متألم نمیگردند بلکه اطلاع از برخی حقوق زندانیان موجبات نارضایتی و اعتراض آنها را نیز فراهم میگرداند.
صرف نظر از تمامی موارد ذکر شده و جنبههای انسانی و حقوق بشری زندان، اگر صرفاً از دیدگاه اصلاحی و تربیتی به مقولۀ حبس نگاه کنیم آیا در زندانهایی که علاوه بر آزادی زندانی، وی را از سایر حقوق انسانیاش محروم میکنیم و او را در شرایط حقارت آمیز و خفت بار نگهداری میکنیم، به جای اصلاح و بازپروری، موجب سقوط و غلتیدن هرچه بیشتر زندانی از مقام انسانیت نمیگردیم؟ آیا صحیح میباشد در زندانهایی که زندانی تحت شرایط غیر انسانی و تحقیر آمیز نگهداری میشود توقع داشت در این شرایط و پس از آزادی این فرد از خود رفتارهای انسانی بروز دهد؟
این مطلب را هم بخوانید :
لذا علاوه بر دیدگاه حقوق بشری و انسان دوستانه، جهت رسیدن به اهداف اصلاحی و تربیتی زندانها و کاهش آفت زندان و تأثیر نامطلوب آن بر جامعه و زندانی باید هر چه بیشتر حقوق انسانی زندانیان را شناخت و در جهت تثبیت و احقاق آن اقدام نمود و این پایان نامه تلاشی جزیی در این راه میباشد.
1-3 اهداف تحقیق
مهمترین اهداف این تحقیق به شرح ذیل میباشد :
1- بررسی و شناخت برخی از حقوق که در آیین نامۀ اجرایی سازمان زندانها برای زندانیان پیش بینی شده است.
2- ارزیابی عملکرد سازمان زندانها در ایران در راستای اجرای حقوق پیش بینش شدۀ زندانیان در آیین نامۀ اجرایی سازمان زندانها و اقدامات تأمینی و تربیتی.
3- بررسی و تطبیق حقوق پیش بینی شده برای زندانیان در ایران با حقوقی که در حداقل قواعد استاندارد سازمان ملل متحد برای زندانیان پیش بینی شده است.
4- ارزیابی حقوق زندانیان در اردوگاه مرکزی اصفهان و عملکرد سازمان زندانها در این استان.
1-4 سئوالات و فریضههای تحقیق
آیا آیین فعلی سازمان زندانها علی رغم اصلاحات متعددی که در آن صورت گرفته است میتواند ما را در جهت نیل به اهداف اصلاحی و تربیتی مجازات حبس موفق کند؟ آیا در آیین نامۀ سازمان زندانها جنبههای انسانی و حقوق بشری مجازات حبس به طور کامل مدنظر قرار گرفته است؟
آیا جهت اجرای این آیین نامه امکانات و تسهیلات لازم در اختیار سازمان زندانها قرار گرفته است؟
آیا سازمان زندانها نسبت به اجرای کامل مفاد آیین نامه اقدام می کند؟