نمودار4-12- تاثیرتیمار هورمونی برروی درصد کالوس زایی حاصل از کشت برگ ……………………………………………….. 65

نمودار4-13- تاثیرتیمار هورمونی برروی درصد ریشه زایی حاصل از کشت برگ 67

نمودار4-14- تاثیرتیمار هورمونی برروی طول ریشه حاصل از کشت برگ   68

نمودار4-15- تاثیرتیمار هورمونی برروی درصد تولید جوانه حاصل از کشت برگ ……………………………………………….. 69

نمودار4-16: تاثیرتیمار هورمونی برروی طول جوانه حاصل از کشت برگ   40

فهرست اشکال

شکل 1-1: ساختمان پیاز …………………………….. 8

شکل1-2: ساقه توخالی گلدهنده سنبل …………………… 10

شکل1-3: ساختمان گل سنبل …………………………… 10

شکل1-4: ساختمان پیاز سنبل …………………………. 11

شکل 1-5: ساختمان گل سنبل از نظر گل آدین……………… 14

شکل 3-1: زمان استفاده از پیازچه سنبل برای کشت بافت…….. 35

شکل3-2: دستگاه مورد استفاده در تهیه محیط کشت …………. 40

شکل3-3: ریزنمونه های فلس ،  برگ و طبق …………….. 40

شکل3-4: مراحل استریل و کشت قطعات ریزنمونه …………… 42

شكل3-5: اندازه گیری طول ساقه ………………………. 43

شکل3-6: اندازه گیری طول و قطر پیازچه ……………….. 43

شکل3-7: اندازه گیری طول ریشه. ……………………… 44

شکل4-1: تعداد پیازچه حاصل از کشت بافت فلس در محیط های BA و NAA 48

شکل4-2: طول و قطر پیازچه حاصل از کشت بافت فلس در محیط های BA و NAA   50

شکل4-3: کالوس زایی حاصل از کشت بافت فلس در محیط های BA و NAA     52

شکل4-4: ریشه زایی حاصل از کشت فلس در محیط های BA و NAA … 53

شکل4-5: طول ریشه حاصل از کشت فلس در محیط های BA و NAA …. 55

شکل4-6: تولید جوانه حاصل از کشت فلس در محیط های BA و NAA 56

شکل4-7: طول ریشه حاصل از کشت فلس در محیط های BA و NAA …… 58

شکل4-8: تعداد پیازچه حاصل از کشت بافت برگ در محیط های BA و NAA   62

شکل4-9: a, b طول و قطر پیازچه حاصل از کشت برگ در محیط های BA و NAA 64

شکل4-10: کالوس زایی حاصل از کشت برگ در محیط های BA و NAA . 66

شکل4-11: ریشه زایی حاصل از کشت برگ در محیط های BA و NAA .. 67

شکل4-12: ریشه زایی حاصل از کشت برگ در محیط های BA و NAA .. 68

شکل4-13- تولید جوانه حاصل از کشت برگ در محیط های BA و NAA 69

شکل4-14: طول جوانه حاصل از کشت برگ در محیط های BA و NAA .. 70

شکل4-15: ریشه زایی پیازچه ها در محیط کشت حاوی mgl-15/0NAA . 71

شکل4-16: مراحل مقدماتی سازگار نمودن گیاه به شرایط in vivo. مراحل انتقال گیاهچه از محیط کشت به محیط بیرون f: یک هفته بعد از کشت g: دو هفته بعد از کشت h: یکماه بعد از کشت …………………………… 72

اثرتیمارهای هورمونی در باززایی گیاه زینتی سنبل از طریق کشت بافت

چکیده

این تحقیق به منظور بررسی اثر تیمارهای هورمونی در شرایط کشت درون شیشه ای روی باززایی و تولید پیازچه های سنبل (Hyacinthus orientalis L.) با بهره گرفتن از ریزنمونه های برگ، فلس و طبق در قالب طرح فاکتوریل کاملاً تصادفی با 12 تکرار انجام شد. تیمارهای هورمونی شامل هورمون بنزیل آدنین(BA) در 5 سطح (0، 2/0، 5/0، 1 و 2 میلی گرم بر لیتر) و هورمون نفتالین استیک اسید(NAA) در 5 سطح (0، 1/0، 5/0، 1 و 2 میلی گرم بر لیتر) و اثرات متقابل آنها بودند. شاخص های اندازه گیری شامل تعداد پیازچه، قطر وطول پیازچه، درصد کالوس زایی، درصد ریشه زایی، طول ریشه، درصد ساقه زایی وطول ساقه بودند. نتایج اولیه نشان داد در شرایط باززایی آزمایشگاهی، ریزنمونه های حاصل از طبق در محیطهای هورمونی مختلف عکس العملی نشان ندادند. بیشترین تعداد سوخچه در ریزنمونه های برگی روی محیطی با mgL–1 1BA و mgL-11/0 NAA (میانگین43/7 سوخچه در ریزنمونه) و در ریزنمونه های فلس در محیطی با mgL-1 1BA و mgL-15/0 NAA (میانگین53/6 سوخچه در ریزنمونه) حاصل شد. بزرگترین سوخچه ها از نمونه های برگی (با قطر 25/8 وطول 50/13میلی متر) در محیط mgL-11BA و mgL-15/0 NAAو از نمونه های فلس (با قطر 33/9 وطول 33/11میلی متر) در محیطی حاوی mgL-1 2BA و mgL-15/0 NAA تولید شدند. میزان کالوس زایی در بافتهای برگی در مقایسه با فلسها، بیشتر بود و با افزایش مقدار NAA نسبت مستقیم داشت. بیشترین ریشه زایی مستقیم از بافت فلس در محیطی با mgL-1 2BA و mgL–11 NAA ایجاد شد (% 73/84) اما طویلترین ریشه ها با میانگین 79/1 سانتی متر در محیطی با mgL-11BA و mgL-15/0 NAA ایجاد شدند. در مقایسه، ریشه زایی در بافتهای برگی بیشتر بوده و در کلیه محیطهای حاوی mgL-15/0 NAAو بالاتر مشاهده شد. بیشترین ساقه ها از بافت فلس در محیط حاوی mgL-11/0 NAA ایجاد شدند اما طویلترین آنها با میانگین 47/1 سانتی متر در محیطی با mgL–11BA و mgL-11/0 NAA ایجاد شدند. همچنین بیشترین درصد ساقه زایی به میزان % 73/71 از نمونه های برگی در محیط حاوی mgL-12BA و mgL–12 NAA ایجاد شدند اما طویلترین آنها با میانگین 99/1 سانتی متر در محیطی با mgL-12BA و mgL-11/0 NAA مشاهده شدند. نتایج بدست آمده از این تحقیق نشان داد، که محیط هایی با غلظت بالای BA وغلطت کم NAA باززایی بیشتری را در ریزنمونه ها موجب شدند، به طوریکه با بهره گرفتن از این روش از هر پیازچه با قطر متوسط 4 سانتی متر حدود 250 پیازچه سنبل بدست آمد. در نهایت گیاهچه تشکیل شده با محیط بیرون خودهی و به گلخانه منتقل شدند.

واژه های کلیدی: تیمارهای هورمونی، باززایی، سنبل، سوخچه، کشت بافت.

1-1: مقدمه

یکی از مجموعه های علوم و فنون کشاورزی، صنعت تولید گل و گیاهان زینتی می باشد. تولید تجاری گیاهان زینتی در سرتاسر جهان در حال رشد بوده و ارزش اقتصادی حاصل از صنعت پرورش گل در دو دهه گذشته افزایش چشم گیری داشته است. این صنعت پتانسیل خوبی برای رشد بیشتر و ادامه دار در بازارهای داخلی و بین المللی دارد.

با توجه به روند افزایشی واهمیتی که گل وگیاهان زینتی در قرن اخیر در اقتصاد کشورهای مختلف دنیا داشته و با توجه به اینکه تولید پیاز گل به عنوان یک فعالیت سود آور بین المللی محسوب می شود، توجیه اقتصادی تولید آن در سطوح متفاوت می تواند مورد ارزیابی قرا گیرد. ایران با داشتن شرایط اقلیمی متنوع، توانایی آن را دارد که بتواند در چهار فصل سال با یک برنامه ریزی دقیق و اصولی واستفاده بهینه از امکانات و بهره مندی از روش های جدید ازدیاد مانند، تکنیکهای کشت بافت و ریزازدیادی در زمینه تولید وعرضه محصول به بازارهای جهانی گل و گیاهان زینتی قدم موثری بردارد و یکی از مدعیان حضور و رقابت در بازارهای جهان گل باشد. بر اساس یافته های تاریخی، جغرافیایی و علوم گیاهی، ایران خاستگاه بسیاری از گل های بهاری و گیاهان شناخته شده است. در طول هزاران سال ایرانیان به تكثیر و پرورش این گلها و گیاهان كه از دامنه های زاگرس و البرز و دیگر دره ها و كو هها بدست می آمده، مشغول بوده و این فرهنگ بسیار پر ارزش و غنی از سرزمین ما بسوی سرزمین های دیگرمنتقل شده است، که نمونه بارز آن نفوذ گلهای ایرانی به كشور هلند می باشد كه بخش وسیعی از اقتصاد این كشور بوسیله تولید گل و گیاهانی است كه از سرزمین ایران به آنجا رفته، بطور مثال لاله، سنبل، نرگس ، گل سرخ یا روز و غیره.

تکنولوژی کشت بافت دارای دامنه وسیعی از تکنیکهای با پتانسیل بالا می باشد که در همه این تکنیکها، سلول یا بافت گیاهی در یک محیط غذایی مصنوعی کشت داده می شوند تا بدین طریق از قطعات بافت یا سلولهای جدا شده گیاه کاملی حاصل شود؛ حدودا 156 جنس گیاه زینتی از طریق سیستم کشت بافت در آزمایشگاه‌‌های مختلف در سراسر جهان تکثیر می شوند، که تولید کنندگان عمده گیاهان زینتی عبارتند از: هلند (33درصد)، ژاپن (24درصد)، ایتالیا (11درصد)، ایالات متحده آمریکا (12درصد)، تایلند (10درصد)، وسایر کشورها (14درصد). کشورهای عمده صادر کننده گیاهان زینتی عبارتند از هلند (59درصد)، کلمبیا (10 درصد)، ایتالیا (16درصد)، فلسطین اشغالی (4درصد)، اسپانیا (2درصد)، کنیا (1درصد) ‌و دیگر کشور‌ها (18درصد) Rout,mohapatra, 2006)).

درمقایسه‌ای که از نظر تولید، بین کشورهای تولید کننده تجاری با کشورهای مبداء انجام شد، مشاهده می شود که اکثر کشورهایی که خاستگاه این گیاهان هستند، مقدار تولیدشان کمتر می باشد؛ بنابراین سازگاری و اصلاح این گونه ها باید مورد توجه قرار گیرد، که این امر در کشورهای تولیدکننده جهانی دنبال می شود. جنسهایی که در سطح بیش از 900 هکتار در جهان تولید می شوند عبارتند از: سنبل، گلایول، زنبق، سوسن، نرگس و لاله (ناصری و ابراهیمی، 1377).

1-2: آمار جهانی گیاهان پیازی

از 5/212 میلیون گیاه موجود در جهان تعداد 157 میلیون گونه گیاه زینتی وجود دارد، صادرات غالب گیاهان زینتی در کشور هلند، شامل: سنبل، آنتوریوم، بگونیا، بنفشه آفریقایی، گل شیپوری، فیکوس، سیکلامن، اسپاتی فیلیوم، گل صدتومانی می باشد (Rout,mohapatra, 2006).

آمارهای جهانی نشان می دهد، که گل سنبل از نظر ارزش فروش مقام بیست و سوم را در جهان در بین فرآورده های زینتی دارا می باشد. سنبل دارای اسانس های فرار و مواد ساپونین دار و لزج است و جوشانده اش برای رفع هر نوع سرگیجه به عنوان گیاه دارویی معرفی شده است و ترکیب آن با گل بنفشه و زنجبیل و تخم زبان گنجشک برای تقویت بدن استفاده می شود (امینی، 1378). در حال حاضر کشور هلند 95 درصد پیاز سنبل دنیا را تامین می کند. در سال1990و1991 سطح زیر کشت سنبل در هلند 1/718 هکتار بود. صادرات پیاز سنبل در سال 1989 و1990به میزان 167 میلیون پیاز بود. هر ساله در فرانسه و ژاپن حدود 20 هکتار زیر کشت سنبل می رود (ناصری و ابراهیمی، 1381).

همه ارقامی که به صورت تجاری کشت می شوند؛ از گونه هیاسینتوس اورینتالیس[1]وبه کمک روش های از هیبریداسیون وموتاسیون توسعه یافته اند.گل سنبل موردی استثنایی است، زیرا تمامی نمونه ها از یک گونه با تفاوت های محدود مشتق شده اند، اما برخی تغییرات آشکار سیتولوژیکی به عنوان مثال سطوح پلوییدی[2]، شامل هتروپلویید[3] گوناگونی بزرگی را در ارقام ایجاد نموده است (Doorenbos,1954).

سنبل های سفید،آبی وارغوانی و نیز انواع دورگه از اوایل قرن هفدهم توصیف شده اند. در حال حاضر حدود 50 کولتیوار به طور تجاری کاشته می شوند و نحوه استفاده این گل به کیفیت پیش رسی، مقاومت به بیماریها و ویژگیهای رنگ و شکل گل بستگی دارد. در طبیعت، سنبل به سختی دیده می شود و به کندی تکثیر می یابد.

از این نظر، روش های مصنوعی برای تکثیر بسیار مهم وارزشمند هستند. با این وضعیت، ازدیاد انبوه سنبل به وسیله روش های درون شیشه ای نیاز به تحقیقات گسترده ای دارد (ناصری و ابراهیمی، 1381).

با توجه به هزینه زیاد واردات پیاز سنبل و همچنین محدودیت تولید پیازچه، امروزه از فنون کشت بافت برای افزایش پیاز این گل استفاده می شود؛ كه می توان در مدت زمان كوتاهتر تعداد گیاه بیشتری بدست آورد و از هزینه زیاد واردات آن جلوگیری نمود.

امروزه مطالعات گسترده ای بر فنون کشت بافت گیاهی در سطح جهانی در حال انجام است، تکنیک کشت بافت برای اصلاح کننده این امکان را فراهم می سازد تا با حفظ ویا تغییر منابع ژنتیکی و همچنین افزایش تنوع ژنتیکی، بتوانند ژنوتیب برتر را انتخاب کرده و در مقیاس بالا تکثیر نماید (طباطبایی، 1388).

این مطلب را هم بخوانید :

کلیات

1-3: تاریخچه

گونه های سنبل قرنهاست که کاشته می شوند. در سال 1562 هیاسینتوس اورینتالیس از ترکیه به اروپای شرقی معرفی شد. گسترش کمی و کیفی از قرن شانزدهم شروع شد واکنون حدود 50 کولتیوار تجاری با سنبله های متراکم وگلچه های بزرگ متمایل به سمت بیرون و ساقه هایی با طول بیشتر از 35 سانتی متر در دسترس است. رنگ گلها شامل قرمز، صورتی، آبی، سفید، زرد، بنفش، است که سایه های روشن و تیره ملایمی دارند (ناصری و ابراهیمی، 1381).

در ابتدای قرن هجدهم پرورش و تولید مثل آنها در هلند و به طور ابتدایی توسط پرورش دهندگان آغاز گردید، در سال 1709 انواع ارقام گلدهنده صورتی و مایل به قرمز و در سال 1760 گونه های گلدهنده زرد بدست آمدند (Doorenbos,1954). در اوج تولیدشان، بیش از2000 رقم توسعه یافتند، هر چند تعداد ارقام پس از نیمه دوم قرن نوزدهم کاهش یافت، اما پرورش آنها در هلند ادامه پیدا کرد (ناصری و ابراهیمی، 1381).

سنبل( Hyacinthus orientalis ) این گونه، بومی مناطق مدیترانه است و اولین بار در سال 1562توسط Lobel معرفی گردید (Dix , 1974).

   1-4: گیاهشناسی

شکل 1-1: ساختمان پیاز

ژئوفیت ها گونه های گیاهی گوناگونی هستند که نه تنها بوسیله بذر بلکه بوسیله اندامهای زیرزمینی تکثیر یافته و تداوم نسل می دهند. ژئوفیت ها را به طور کلی در تجارت و باغبانی به نام سوخ دار[4] می نامند وآنها را به دو دسته کلی گیاهان سوخوار وگیاهان غده ای تقسیم می کنند.

1-4-1: موروفولوژی

ویژگیهای گیاهشناسی ( Hyacinthus orientalis)

جدول1-1: اسامی گل سنبل به زبانهای مختلف دنیا

سنبل با نام علمی Hyacinthus orientalis به زیر رده تک لپه ایها وخانواده لیلیاسه و زیر خانواده سیلوئیده تعلق دارد. بومی مناطق مدیترانه ای؛ به خصوص منطقه شرقی مدیترانه، است.حدود 95 درصد از نیاز جهانی سنبل، در کشور هلند تولید می شود، از اینرو به این گل سنبل هلندی نیز گفته می شود (ناصری و ابراهیمی، 1381).

این جنس گونه های زیادی داشته، که مهمترین گونه این جنس H.orientalis است. این گونه دائمی و سوخ دار بوده، سوخ آن مطبق است که چندین سال دوام داشته و هر ساله رشد و نمو می نماید. پیاز سنبل از قاعده برگی و فلسی تشکیل شده و توسط تونیکهای کاغذی پوشیده شده است. گلها بعد از سبز شدن گیاه تشکیل می شوند (شروع به آغازش می کنند) و گل آذین کامل در پاییز ظاهر می شود (قاسمی، 1386).