نقش محوری: اجتماعی، جابجایی، دسترسی؛ را به درستی ایفا کنند، ملزم به رعایت سلسله مراتب خاص در طراحی تعریف شده هستند.
1-2-4 نقشهای محوری معابر شهری
معابر یا شبکههای ارتباطی که بستر ارتباطی بین انسان، فضا و فعالیت تعریف می شوند دارای شش نقش محوری در شهرها هستند[5].
- جابجایی: هر چه سرعت و میزان ترافیک موتوری در خیابانها روانتر باشد، نقش جابجایی معبر بیشتر خواهد بود.
- دسترسی: هر چه تعداد دسترسیها و امکانات پارکینگ حاشیهای و تعداد تقاطعها و ورودی و خروجی ها در خیابانها بیشتر باشند، نقش دسترسی معبر بیشتر خواهد بود.
- اجتماعی: هر چه میزان جداکنندگی خیابان بیشتر باشد و عابرین پیاده و دوچرخهسواران آسانتر از عرض خیابان عبور کنند، نقش اجتماعی معبر بیشتر خواهد بود.
- معماری شهری: هر چه جذابیت بناهای اطراف خیابانها و جهتدهی به این فضاها و شهر بیشتر باشد ، نقش معماری معبر بیشتر خواهد.
- تاثیر آب و هوایی: هر چه در طراحی فضاهای خیابانها و نحوهی استقرار بناهای اطراف آن تناسب با اکوسیستم آب و هوایی منطقهی شهری رعایت شده باشد، نقش خیابانها و معابر به عنوان کانالهای تهویه در سرعت بخشیدن به جریان هوای تازه و ایجاد محیطی شاداب و با طراوت و با بهرهگیری از ایجاد فضاهای زیستمحیطی گیاهی و درختی بیشتر خواهد بود.
- اقتصادی: هر چه تاثیر خیابان در جهتدهی توسعهی شهری بیشتر باشد، نقش آن معبر در ایجاد ارزش افزوده برای زمینها و بناها و توزیع ثروت بیشتر خواهد بود.
نقش جابجایی و اجتماعی در تعاریف و پیادهسازی معابر شهری به شدت با همدیگر در تعارض هستند.
در آئین نامه طراحی راههای شهری، معابر شهری به سه دستهی تقسیمبندی میشوند که در ادامه به آنها پرداخته میشود:
- شریانی درجه1: برتری با وسایل نقلیهی موتوری بوده و کنترل دسترسی اساسیترین مشخصهی هندسی آن است و فاقد نقش اجتماعی هستند.( عبور
- این مطلب را هم بخوانید :
- چگونه با گوشی همراه تلویزیون تماشا کنیم؟
- عابرین و دوچرخه ها فقط از طریق معابر غیر همسطح میسر می باشد ) و دارای 2 گروه: آزاد راه، بزرگ راه است.