پایان نامه برای دریافت درجه کارشناسی ارشد (M.Sc.)
گرایش: آبخیزداری
عنوان:
پهنهبندی خطر فرسایش آبی با بهره گرفتن از مدل ICONA و بکارگیری فنون دورکاوی و سامانههای اطلاعات جغرافیایی
(مطالعهی موردی حوزهی آبخیز کلستان)
استاد راهنما:
دکتر مسعود نجابت
استاد مشاور:
دکتر مجید عباسیزاده
تکه هایی از متن به عنوان نمونه :
چکیده
مهار فرسایش و جلوگیری از ایجاد رسوب و حرکت آن، یکی از مهمترین اهداف آبخیزداری و مدیریت منابع طبیعی میباشد. این موضوع در حوزههای آبخیز سدهای بزرگ از اهمیت بیشتری برخوردار بوده و سهلانگاری در این امر باعث کم شدن حجم ذخیرهی سدها و کم شدن عمر مفید آنها میشود که نتیجهی آن هدر رفت سرمایه های ملی خواهد بود. از این رو، پهنهبندی و شناسایی مناطق با درجههای مختلف خطرپذیری از دیدگاه فرسایش و تولید رسوب اولین گام در مهار فرسایش میباشد. در این پژوهش، با توجه به اهمیت شناخت مناطق حساس به فرسایش با درجات مختلف و همچنین مناطق دارای پتانسیل رسوبزایی، در حوزهی آبخیز کلستان شیراز با بهره گرفتن از فنآوری GIS و RS در چارچوب مدل ICONA مورد آزمون قرار گرفت. در ابتدا برای دو سال مختلف و در فاصلهی زمانی 24 سال، اقدام به تهیهی نقشهی خطرپذیری فرسایش آبی شده که نتایج به دست آمده با نتایج
این مطلب را هم بخوانید :
گوگل چگونه محتوای بی کیفیت را تشخیص میدهد؟
حاصل از مدل MPSIAC مقایسه و مطابقت داده شده است. نقشهی خطر فرسایش آبی نشان داد که در سال 1988 میزان 51/10 درصد از کل مساحت حوضه دارای کلاس خطر فرسایش زیاد و خیلیزیاد و بقیهی مساحت حوضه دارای خطر فرسایش کمتر (خیلیکم، کم و متوسط) بوده است و در سال 2012 میزان 52/27 درصد از کل مساحت حوضه دارای کلاس خطر فرسایش زیاد و خیلیزیاد و بقیهی مساحت حوضه دارای خطر فرسایش کمتر (خیلیکم، کم و متوسط) میباشد که نشانگر توسعهی اراضی آسیبپذیر به بیش از 5/2 برابر است. همچنین مشخص گردید، تغییرات کاربری اراضی به طور محسوس بر پهنههای فرسایشی اثر داشته و به طور عمده در مناطقی شامل تغییر کاربری در نتیجهی کاهش مقاومت خاک در مقابل فرسایش، خطر فرسایش نیز در همان محدودهها افزایش چشمگیر داشته است. علاوه بر این، کارآمدی مدل ICONA در تعیین پهنههای خطرپذیری فرسایش در حوزههای آبخیز نیز مشخص گردید.
کلمات کلیدی: پهنهبندی، تصاویر ماهوارهای، فرسایش آبی، نقشهی خطرپذیری فرسایش، تغییرات کاربری
فصل اول
کلیات
1-1- مقدمه
به طور کلی، یکی از مهمترین و با ارزشترین عناصر طبیعت، خاک میباشد. انسان همواره برای ادامهی حیات، از خاک به عنوان بستری برای تولید کشاورزی و تامین نیازهای غذایی خود استفاده نموده است (رفاهی، 1388). در راستای این بهرهبرداری که در قرن گذشته و به ویژه در دهههای اخیر با یک بیرویگی و بیمسئولیتی نیز همراه بوده، آسیبهای بیشماری از دیدگاههای کیفی و کمی به خاک وارد گردیده است.