امروزه در پی فرایند شهرنشینی ، توسعه یافتگی جوامع و گستردگی رسانه های جمعی و نهایتا پدیده جهانی شدن در بسیاری از کشورهای پیشرفته و در حال توسعه میزان موالید با توجه به نرخ باروری در سطح جایگزینی و حتی پایین تر از آن تنزل پیدا کرده است . ایران نیز از جمله کشورهایی می باشد که در سه دهه اخیر دچار افت شدید در نرخ باروری گردیده و روند پیری جمعیت آهنگ خود را به صدا آورده است . رشد شتابان جمعیت خصوصا در کشورهای در حال توسعه در دهه های گذشته، تحولات و دگرگونیهای در حال حاضر برای باروری ایجاد کرده که محققان و پژوهشگران علوم اجتماعی و انسانی این موضوع را محور مطالعات و بررسیهای خود قرار داده اند تا عوامل تاثیر گذار اقتصادی ، اجتماعی ، فرهنگی بر فرزندآوری در حفظ حیات بشری و در راستای جمعیت با کیفیت بشناسند .
تغییرات باروری و کاهش فرزندآوری که عنوان گذار جمعیتی برای آن لحاظ شده است در موازات صنعتی شدن ، افزایش کیفیت سطح زندگی و بهبودی شرایط بهداشت و در نتیجه کاهش مرگ و میر بوده است. کاهش باروری تحت تاثیر این تغییرات ، اندکی پس از کاهش مرگ و میر رخ داده که این کاهش مربوط به تغییر در شیوه زندگی می باشد . زیرا پرورش فرزند در سبک زندگی شهری و صنعتی هزینه آور بوده و به تدریج ارزشهای مربوط به داشتن فرزند زیاد را از بین می برد .
فرزندآوری پدیده مهمی در حرکات جمعیتی و محور توسعه پایدار برای کشورهایی که سطح جانشینی پایینی دارند ، محسوب می شود . هر چند فرزندآوری و تولد
این مطلب را هم بخوانید :
ظاهرا امر ساده ای به نظر می رسد اما مساله پیچیده
