حال جامع همه­ی آنهاست.

قرآن اولین کتاب وکلام الهی است که مستقیماً در آن با بشر گفتگو شده که در کتب سابق مختص نبی و رسول خدا بود و از اسرار و رموزی سخن می­گفت که تعبیر و تفسیر آن برای عموم فقط از طریق بیان پیامبران و سیره­ی عملی­اشان قابل درک بود مانند رفتار توحیدی نوح، ابراهیم، موسی و عیسی علیهم صلواة الله.

امّا در قرآن اتّفاقی افتاد که به بلوغ عقلی و تکامل فکری بشر مشروعیت آسمانی بخشید. قرآن در جلوه­ی فرقانی خود معیار سنجشی به انسان داد تا خدای خویش ر

ا نزدیک­تر از رگ گردن درک کند[1] و بتواند به میزان عبودیت خویش پی ببرد.

در این میان لازمه­ی بهره­وری هر چه بیشتر از این اقیانوس بی­انتها ، شناخت و معرفت هر چه بیشتر است، شناخت و معرفتی که امیدمان به جنبه­ی عملی آن است تا

این مطلب را هم بخوانید :

جنگ ایران و عراق، محصولات کشاورزی

 در سیر تکامل خویش دقیق و سریع قدم برداریم. « و سارعو الی مغفرة من ربّکم[2]» استفاده از علوم ادبی برای درک بهتر از مفاهیم قرآنی به ما نه تنها سرعت درک مطلب بلکه در رسیدن به درک صحیح کمک می­ کند.