گرایش : علوم باغبانی عنوان : تاثیر تیمار کلسیم بر عمر پس از برداشت میوه گوجه فرنگی رقم “دافنیس” ...

ارسال شده در 3 مهر 1399 توسط نجفی زهرا در بدون موضوع

گوجهفرنگی یکی از بیشترین سبزیجاتی است که به صورت تازه در جهان امروز مصرف میگردد [11،111]. گوجهفرنگی با دارا بودن مقدار قابل توجهی از قندها، ویتامینها، موادمعدنی، لیکوپن و دیگر کارتنوئیدها، سهم قابلتوجهی از تغذیه انسان را به خود اختصاص داده است [59، 63، 105،113]، که به صورت گستردهای در سراسر جهان مصرف میشودو دارای مزایای زیادی برای سلامتی انسان میباشد [59، 75 [. میوه گوجهفرنگی به علت بافت نرم و آبکی، در زمان بعد از برداشت از فسادپذیری بالایی برخوردار میباشد، به خصوص در شرایطی که میوه نرم است، فاصله محل تولید تا مصرف زیاد است وشرایط حمل ونقل و نگهداری مناسب نیست، درصد ضایعات میوه خیلی بالا میرود [8]. گوجهفرنگی طولعمر بسیار کوتاهی دارد، که معمولا حدود 2 تا 3 هفته به طول میانجامد. هر اندازه سفتی بافت میوه زیاد باشد، میوه از نگهداری بهتر و کاهش ضایعات کمتری برخوردار خواهد بود. اگر تحت شرایط خاصی بتوان از نرم شدن سریع میوه جلوگیری نمود و کیفیت میوه را حتی برای مدت کوتاهی حفظ کرد، در آن صورت میتوان از درصد بالای ضایعات این محصول جلوگیری به عمل آورد. این موضوع مخصوصا در مواقعی از فصل، که تولید و عرضه بیش از تقاضا میباشد از اهمیت زیادتری برخوردار است [8، 61].

کلسیم که یکی از عناصر غذایی ماکرو و ضروری برای گیاهان محسوب میگردد، نقش اساسی را در پایداری غشا و تثبیت دیواره سلولی در گیاه ایفا می کند [73]. شاید مهمترین کمبود شناخته شده کلسیم در گیاهان پوسیدگی گلگاه باشد [101].

2-1- تاریخچه گوجه فرنگی

گوجهفرنگی، با نام علمی Lycopersicon esculentum یکی از مهمترین سبزی های تیره بادمجانیان[1] میباشد که ازدشتهای ساحلی غرب آمریکای جنوبی منشأ گرفته و اهلی کردن آن در مکزیک انجام گرفته است. گوجهفرنگی برای اولین بار در اواسط قرن شانزدهم وارد اروپا شد. سالهای زیادی این گیاه به صورت زینتی در اروپا کشت میشد و تا حدود سال 1820 میلادی در اروپا تنها برای گیاهشناسان و داروسازان جالب توجه بود ]3 ، 10، 18[. این گیاه در مکزیک توماتل[2] نام داشت که بعدا در اسپانیا و پرتقال آن را توماته[3] نامیدند. گوجهفرنگی نخستین بار در اواسط قرن 18 به صورت سبزی کشت شد اما به علت متعلق بودن این گیاه به تیره تاج ریزی و سمی دانستن میوههایش، روند رونق کشت و پذیرش آن در بازار به کندی صورت گرفت. امروزه گوجهفرنگی از پرطرفدارترین سبزیهای میوهای می باشد ]16[. گوجه فرنگی یکی از محصولات ارزشمند سبزی و صیفی در خاورمیانه به شمار میآیدکه به صورت خام و یا فرآوری شده مصرف میگردد و در بین سبزیها، پس از سیب زمینی از نظر اقتصادی در مقام دوم جهان قرار دارد ]25[.

3-1- گیاهشناسی گوجه فرنگی

گوجهفرنگی گیاهی است علفی و یکساله با برگهای مرکب و متناوب، ، دارای 7 تا 9 عدد برگچه نامساوی، برگها و ساقه پوشیده از کرکهای ریز هستند. کرکها در واریته های مختلف متفاوت بوده و غدد ترشحی آن از سلولهای منفرد و یا چند سلولی وجود دارد ]3[. گلهای زرد رنگ گوجهفرنگی روی گلآذینهای خوشهای مرکب در فاصله بین دو گره ساقه ظاهر میشوند. هر گل دارای 5 کاسبرگ است که ابتدا کوتاهتر از گلبرگها ولی در موقع رسیدن میوه بلندتر میشوند. تعداد گلبرگها 5 عدد که به هم پیوستهاند و تعداد پرچمها نیز 5 عدد که بساک آنها بزرگ و میله آنها کوتاه است و تخمدان معمولا دارای 4 تا 8 برچه میباشد. بذور گوجهفرنگی کوچک، سبک، پهن و به رنگ زرد مایل به قهوهای میباشند و سطح بذور آن از کرکهای ریزی پوشیده شده است. در هر گرم بذر حدود 300 دانه بذر یافت میشود، در بهترین شرایط قوه نامیه خود را 4 تا 5 سال می تواند حفظ نماید و یک هفته پس از کشت معمولا بذرها سبز میشوند ]25[.

دو فرم اصلی گوجهفرنگی که امروزه پرورش مییابند شامل:

1) گوجه فرنگیهای با رشد محدود یا گوجهفرنگیهای بوتهای[1] که عمدتا به منظور فرآوری و در تولید مزرعه ای کشت میشوند. این گیاهان دارای یک دورهی محدود گلدهی بوده که در پی آن رشد میوه در یک دوره زمانی خاص صورت میگیرد.

2) گوجهفرنگیهای با رشد نامحدود یا پیچان[2] که عمدتا برای تولید میوه تازه در گلخانهها به کار میروند. این گیاهان به صورت مداوم در طول زندگی خود گل