ترجمه ماشینی مبتنی بر قانون با اطلاعات ریخت شناسی، نحوی و معنایی زبان‌های مبدأ و مقصد سر و کار دارد. قوانین زبانی از این اطلاعات ساخته می‌شوند. این روش می‌تواند با پدیده‌های مختلف زبانی مقابله کند و قابل گسترش و قابل نگهداشت است، اما استثنائات موجود در دستور زبان مشکلاتی به این سیستم می‌افزاید. همچنین فرایند پژوهشی آن نیاز به سرمایه‌گذاری زیادی دارد. هدف ترجمه ماشینی مبتنی بر قانون تبدیل ساختارهای زبان مبدأ به ساختارهای زبان مقصد است. این روش رویکردهای مختلفی دارد.
– رویکرد مستقیم[1]: کلمات زبان مبدأ بدون عبور از یک نمایش میانی ترجمه می‌شوند. در این روش به بستر متن، معنی و دامنه توجه نمی‌شود.
این مطلب را هم بخوانید :
– رویکرد انتقالی[2]: مدل انتقالی متعلق به نسل دوم ترجمه ماشینی است (از اواسط دهه 1960 تا دهه 1980). در این مدل، زبان مبدأ به یک انتزاع که نمایشی کمتر مختص به زبان است، انتقال می‌یابد. سپس یک
